…που η στιγμή μαζί τους σε στέλνει
κάποιες στιγμές στην αφετηρία
όπως στο View Master
για να δεις πάντα το ίδιο έργο
όσες φορές και αν προσπαθήσεις…


Στην χώρα της Terra Cotta

Στην καινούρια δουλειά του Δημήτρη Τζάνη από την πρώτη κιόλας ματιά μπορεί ο παρατηρητής να διαπιστώσει τη θεματολογική συνέχεια της προηγούμενης έκθεσης με τίτλο Transit.

Σ’ εκείνη την έκθεση στο μακρινό Ellis Island, στο πέρασμα των δυσεύρετων δερβίσηδων στην Ιωνία, με τα μπαούλα, περνάνε τις πύλες της αναμονής για τον επόμενο κόσμο, του παπουτσιού, του κουστουμιού, δίχως να χάσουν τίποτα από τις αρχικές καταγραφές, τις τρυφερές εικόνες στα παράλια, τα σπίτια, τους ανθρώπους, τις συνήθειες, η οριστική προσφυγιά μέσα και έξω, τότε και σήμερα. Αν και πάντα έτοιμοι για τη μακρινή επιστροφή γεμάτοι κουράγιο ξανά και ξανά, με ένα μπόγο στην πλάτη με τόσο ιδρώτα να τους βαραίνει τα πόδια στην ανηφόρα της «οδού ονείρων».

Τώρα αλλάζει κάτι. Στη χώρα της Terra Cotta, η αναμονή έγινε προσμονή στο έδαφος υπάρχει κάτι, όχι μονάχα ουρανός. Η παραπλάνηση, η αναζήτηση της εμπειρίας, η νόστος μα πάνω απ’ όλα η επιστροφή στην ίδια αφετηρία…μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι εμφανίζεται μια πλευρά της κατάληξης, η γη, το έδαφος που θα πατήσεις, αυτή που δέχεται να σε κρατήσει.

Αν δηλαδή μας συνοδεύει σ’ όλη μας τη διαδρομή μια βαλίτσα, με τα πάντα μέσα και τις εμπειρίες και τις απορίες μας, μα περισσότερο αυτό το άγνωστο ριζικό, σίγουρα θα εμφανίζεται στο πρόσωπο μας σα μια παρεξηγημένη εσωστρέφεια. Και αυτή θα φωτίζεται στο προσκήνιο.

Πολλά λέμε για τα άγνωστα πράγματα της ζωής μας, αυτά που στο βάθος κάπου τα έχουμε ξαναζήσει, στην «άλλη ζωή» όπως συνηθίζουμε να λέμε. Κάτι τέτοιο θα ήταν η αντίληψη του παρθένου τοπίου της φαντασίας μας, δηλαδή η γνώση που προϋπάρχει αδιαίρετη με τη σκέψη. Τα πράγματα είναι όπως τα βλέπουμε όχι όπως είναι στην πραγματικότητα.

Έτσι κατασκευάζεται μια απόλυτη μυθολογία…τα ονειρικά αντικείμενα ίπτανται εναλλασσόμενα από εφιαλτικά σε αρμονικά, η απόλαυση από επιθυμία σε εκρηκτική αντανάκλαση. Μερικά στοιχεία, το συρμάτινο όχημα, το λουξ, ο φανός θυέλλης, το σωσίβιο, τα μπουκάλια, το κομπιούτερ, συνθέτουν ένα πανδαιμόνιο συμβόλων, μια γλώσσα οικείας παιδικότητας.

Και η αίσθηση του πατώματος να κινείται κάτω από τα πόδια, να πλαγιάζει επικίνδυνα, δημιουργώντας αβεβαιότητα ίσως και απόγνωση, βρίσκοντάς σε προσκολλημένο σε ένα δύσκολο πρώτο βήμα, το βήμα που σε οδηγεί στην χώρα της Terra Cotta.

Εδώ εμφανίζεται το συμπαγές χώμα. Αυτό που εκατομμύρια χρόνια πριν, ανακαλύπτει ο άνθρωπος και με αυτό προστατεύεται, κτίζει τη ζωή του, με λείες στιλπνές επιφάνειες καμπύλες, χρώματα ζεστά χωμάτινα, σχήματα χωρισμένα σε ένα κάναβο σύνθεσης με αρμονία ψυχής γεμάτα αίσθηση ζωής και χρόνου μια πατίνα μνήμης ξεχωριστής.  

Μέσα από τους απόλυτους αρμούς, τον αυστηρό καμβά (πρόκληση για κάθε καλό μάστορα) οι γραμμές φεύγουν όπως τα καλώδια του ρεύματος στις άκρες του δρόμου ή σαν τις γραμμές του τρένου μεταφέροντας τις πληροφορίες από τη μια άκρη στην άλλη.

Σ’ αυτό το τοπίο δεν δημιουργούνται σκιές. Το υλικό κρατάει ταυτόχρονα τη σκιά και το φως. Ρουφά λαίμαργα το νερό. Δίψα που δημιουργείται μετά από τους 1000 βαθμούς C, κόλαση κάθαρσης, αγνότητας, όσμωση που μένει για πάντα αντανακλώντας ταυτόχρονα δροσιά και θέρμη. Διάλογος αέρα, νερού, φωτιάς, χώματος.

Φταίει φαίνεται ο μαγνητισμός που διαθέτει το υλικό, να καταγράφει ασταμάτητα ότι έρχεται σε επαφή μαζί του. Τα ίχνη, τα γυμνά πατήματα, ο μεγάλος διασκελισμός, το βάρος του δεξιού ποδιού, καμιά φορά και το αίμα που απορροφάται ενώ ταυτόχρονα οξειδώνεται… υπογράφοντας ανεξίτηλα το DNA μας.

Εκεί, καταλήγουν οι φαντασιώσεις, οι απόκρυφες σκέψεις, οι απραγματοποίητες, οι δραματικές εκείνες ιδέες. Η εξερεύνηση, ανάμεσα στον αέρα και το νερό, την εσωτερική φλόγα που Προμηθέα, να συνδιαλέγεται σε μια ταυτόχρονη παρουσίαση του σώματος και της ψυχής, ζητώντας εσωτερικό πλούτο μα και ταπεινότητα.

Είναι δυνατόν, να δημιουργεί το βιομηχανικό προϊόν ονειρική ατμόσφαιρα;  Φαίνεται πως ναι, δημιουργώντας μάλιστα ένα μυθολογικό κόσμο λιτότητας και σεμνότητας.



Τα 69 έργα είναι της έκθεσης είναι λάδι σε χαρτί ή μουσαμά.







Μερικά έργα

"βαλίτσα στα σκαλιά..."

"Βαλίτσα στο νερό..."

"Αγγέλικα" το καράβι...

"Αποδοχή..."

"Βαλίτσα στο νερό..."

"Βήμα στη γλάστρα..."

"Φανός θυέλλης..."

"Γαλάζια βαλίτσα στο πλάϊ..."

"Γαλάζια  βαλίτσα όρθια..."
 
"Καρέκλα στο χαρτί..."

"Λούξ στο νερό..."

"Μεταφόρτωση..."

"Μπουκάλι υδάτινο..."

"Ο Τιτανικός μου..."

"P.C."

"Προς αποφυγήν..."

Τίτλοι έργων έκθεσης Terra Cotta
Εικαστική παρέμβαση στο CANDIA MARIS
( Λάδι σε χαρτί ή μουσαμά)

1- 2, Όνειρα από την Ατλαντίδα

2- 3, Λεπτομέρειες από τα όνειρα για την Ατλαντίδα

3-  Βαλίτσα πλέουσα

4- Ονειρικό μήνυμα μεγάλης σημασίας

5- 4, Ονειρικά ευρήματα

6- 4, Ευρήματα απ' το χαμένο κόσμο της φαντασίας

7- 2, Γαλάζιες αναμνήσεις στην Terracotta

8- 2, Καφέ αναμνήσεις στην Terracotta

9- Ο Τιτανικός μου

10- Η λατρεία των κομπιούτερς P.C.

11- 3, Όνειρα για κούρσες

12- 8, Όνειρα σε τοπία της Terracotta

13- Έλευσις

14- Υποδοχή

15- (Ι) Μετά τον Λύβα

16- (ΙΙ) Βαθύ κάθισμα

17- (ΙΙΙ) Ξεκούραση στην  Terracotta

18- Βαλίτσα αναμνήσεων

19- Καρέκλα απομάχων πολεμιστών

20- Ταχυμεταφορείο

21- Βαλίτσα που κρύβεται στόν λευκό ουρανό

22- 6, Πόδια ονειρεύονται σταθερό βήμα

23- 4, Ονειρικές εποχές του αστρικού έτους

24- Θέα απο τα αριστερά προς τα δεξιά

25- Θέα απο τα δεξιά προς τα αριστερά

26- 3, Μελέτες για το ανήσυχο πράσινο

27- Στρατιωτική εγκατάσταση

28- 6, Στρατιωτικές βάσεις στην Terracotta

29- Διχρωμία προς αποφυγή

30- Βάρκα στο γιαλό της  Τerracotta

31- Τρυφερή αποδοχή